Penunjuk kebolehkilangan produk: jenis penunjuk dan kaedah penilaian

2024 Pengarang: Howard Calhoun | [email protected]. Diubah suai terakhir: 2023-12-17 10:36

Penunjuk kebolehkilangan produk ialah komponen terpenting dalam menilai ciri kualiti produk, reka bentuk, alat ganti dan sebagainya. Ia membenarkan penerangan menyeluruh tentang prestasi produk teknologi berhubung dengan kebolehsesuaian reka bentuk kepada aplikasinya dalam keadaan tertentu, contohnya, dalam pengeluaran.

TCI: konsep dan ciri

Peruntukan yang mencirikan intipati, kandungan, komposisi dan norma yang digunakan dalam pemilihan TKI menentukan piawaian Sistem Bersepadu Penyediaan Teknologi Pengeluaran. Hari ini, pembangunan mekanisme untuk kebolehkilangan termasuk dalam kefungsian luas penyediaan teknologi pengeluaran, yang disediakan dan dijalankan pada semua peringkat penyediaan reka bentuk.

Penunjuk kebolehkilangan: GOST

Menurut GOST 14.205-83 TKI tidak lebih daripada kompleks ciri reka bentuk produk yang menunjukkan diri mereka dalam keupayaan untuk mengoptimumkan sumber(sementara, bahan, buruh dan lain-lain) kos dalam proses penyediaan pengeluaran dari segi teknikal, pembuatan, penggunaan selanjutnya dan pembaikan struktur di bawah syarat tertentu yang berkaitan dengan organisasi dan teknikal.

Jenis penunjuk

Penunjuk kebolehkilangan mencirikan kualiti struktur, bahagian dan mekanisme lain. Sehingga kini, terdapat tujuh jenis penunjuk ini. Adalah dinasihatkan untuk mempertimbangkannya dengan lebih terperinci.

Petunjuk rasional teknologi mencirikan tahap optimum struktur dan komposisi pembuatan bahagian, bahan dan bentuk struktur yang diluluskan. Kami bercakap tentang faktor seperti kerumitan reka bentuk produk; perhimpunan beliau; kemudahan penyingkiran komponen; ketersediaan mata perkhidmatan, pembaikan; kebolehujian; ketidakseimbangan berat bahagian dalam keadaan pemasangan di luar syarikat yang merupakan pengeluar.

Penunjuk kesinambungan

Terdapat juga penunjuk kebolehkilangan reka bentuk sebagai kesinambungan. Ia menentukan kedua-dua kesinambungan teknologi dan konstruktif mekanisme, kebolehulangan dan kebolehubahan komponennya, serta bahagian struktur produk dan bahan yang berkaitan. Di sini adalah perlu untuk mengira pekali kebaharuan mekanisme; penggunaan komponen struktur bersatu, contohnya, lubang, benang, dan sebagainya; kebolehulangan dan kebolehgunaan bahan dalam mekanisme; kebolehulangan komponen struktur dan lain-lain.

Penunjukkeamatan sumber dan kebolehkilangan

Terdapat penunjuk kebolehkilangan bahagian yang mencirikan keamatan sumber (baik peribadi dan kompleks). Varieti pertama harus termasuk penggunaan bahan, keamatan buruh, keamatan tenaga. Penunjuk yang dibentangkan menentukan kos buruh, bahan, tenaga, masa. Kesemuanya pergi ke penciptaan dan pengendalian selanjutnya mekanisme.

Penunjuk kebolehkilangan pengeluaran menentukan intensiti buruh mekanisme dalam penyediaan pengeluaran rancangan teknikal, intensiti buruh mengenai penciptaan dan pemasangan produk, intensiti bahan dalam penciptaan, intensiti tenaga dalam penciptaan mekanisme, tempoh penciptaan ini, s / s teknologi mekanisme dalam pembuatan.

Kebolehselenggaraan

Satu lagi penunjuk asas kebolehkilangan bergantung pada keadaan operasi. Adalah dinasihatkan untuk memasukkan kerumitan mekanisme di bawah keadaan operasi; kerumitannya semasa penyelenggaraan, pemasangan dan pembongkaran; keamatan buruh pelupusan; penggunaan bahan mekanisme dalam keadaan operasi; keamatan tenaga di bawah keadaan operasi; tempoh penyelenggaraan; teknologi sedang beroperasi.

Petunjuk kebolehkilangan am dan pembaikan

Penunjuk kebolehkilangan dalam pelan pembaikan menentukan keamatan bahan, keamatan buruh dan, sudah tentu, keamatan tenaga semasa kerja pembaikan,tempoh kerja-kerja ini, teknologi s/s.

Bagi penunjuk kebolehkilangan am, kita bercakap tentang ciri-ciri kebolehkilangan mekanisme mengikut semua peringkat kitaran hayat. Ini termasuk kerumitan khusus struktur, penggunaan tenaga dan bahan khusus, s / s teknologi khusus bahagian atau mekanisme.

Perlu diingatkan bahawa penggunaan penunjuk kebolehkilangan khusus berlaku apabila perlu untuk memastikan kebolehbandingan ciri dan penunjuk produk dari jenis yang sama. Reka bentuk sedemikian, sebagai peraturan, mempunyai nilai parameter utama yang berbeza atau melaksanakan kadar utiliti yang berbeza.

Penunjuk mengikut bilangan hartanah

Selaras dengan bilangan ciri yang digunakan, penunjuk kompleks kebolehkilangan dibezakan, tunggal (dengan kata lain, persendirian) dan kumpulan. Tunggal menerangkan satu sifat, kompleks - beberapa sekali gus. Berdasarkan jumlah jenis penunjuk yang dibentangkan, adalah lazim untuk menentukan kualiti struktur.

Kaedah penilaian

Kami meneliti pengiraan penunjuk kebolehkilangan dan jenisnya. Jadi, sudah tiba masanya untuk mula menganggar kaedah. Keputusan muktamad mengenai pilihan pilihan reka bentuk yang paling rasional daripada pilihan reka bentuk yang mungkin dibuat semata-mata berdasarkan hasil penilaian kebolehkilangan dari segi kuantitatif.

Kaedah yang paling biasa dan digunakan pada masa ini ialah penilaian mutlak, relatif dan perbezaan. Penunjuk mutlakdikira sebagai K \u003d (K (1) … K (n). Penunjuk relatif kebolehkilangan boleh dikira sebagai K (v) u003d K / K (v).

Perlu diingat bahawa penilaian kualitatif adalah berdasarkan teknik visual kejuruteraan. Ia dijalankan mengikut sifat teknologi dan reka bentuk secara berasingan. Itulah sebabnya penting untuk mencapai tahap maksimum TI. Penilaian kualitatif biasanya dijalankan sebelum penilaian kuantitatif. Walau bagaimanapun, teknik ini dibenarkan untuk digabungkan, yang digunakan secara meluas dalam amalan hari ini.

Penilaian kualitatif boleh diwakili sebagai "baik" atau "buruk", "mungkin" atau "tidak", dengan kata lain, asas di sini ialah analisis struktur untuk pematuhan piawaian dan keperluan yang diterima umum. Baru-baru ini, mekanisme sedemikian untuk ciri kualitatif sifat teknologi dan reka bentuk sebagai skala keamatan telah digunakan. Iaitu, peralihan kepada penilaian kuantiti dibuat melalui pengenalan mata.

Syarat yang perlu dipenuhi

Setelah mempertimbangkan sepenuhnya jenis penunjuk kebolehkilangan produk dan kaedah untuk penilaiannya, kita boleh meneruskan ke kesimpulan utama. Selepas menguji produk untuk kebolehkilangan, satu cara atau yang lain, beberapa syarat mesti disediakan:

• Tahap s / s dan keamatan buruh yang paling rendah yang mungkin mengenai pembuatan produk, reka bentuk atau bahagian.
• Keamatan buruh yang akhirnya rendah dan harga untuk pembaikan dan penyelenggaraan produk.
• Tahap penggunaan bahan yang paling rendah bagi reka bentuk, produk.

Adalah penting untuk ambil perhatian bahawaHari ini, masalah sebenarnya ialah isu ketepatan. Apabila menyelesaikannya, ahli teknologi bertanggungjawab untuk memastikan sepenuhnya ketepatan pembuatan produk yang diperlukan oleh pereka, dan kecekapan tinggi dan produktiviti. Persoalannya agak sensitif, itulah sebabnya pengeluar moden berusaha untuk merekrut kakitangan yang baik dan sentiasa melatih mereka. Selalunya, ketepatan pembuatan produk dicapai dalam satu daripada dua cara, yang pada asasnya berbeza antara satu sama lain. Yang pertama melibatkan pengukuran dan pas percubaan, yang kedua ialah pemerolehan automatik dimensi melalui penggunaan mesin tersuai. Sememangnya, dalam pengeluaran moden, teknik kedua semakin digunakan. Dunia sedang menuju ke arah automasi.

Langkah-langkah untuk meningkatkan kebolehkilangan

Untuk memastikan kebolehkilangan produk, produk atau reka bentuk setinggi mungkin, adalah perlu untuk merancang dan melaksanakan beberapa aktiviti, termasuk:

• Meningkatkan siri produk, produk atau komponennya melalui penyatuan, penyeragaman dan pengelompokan mengikut sifat reka bentuk.
• Sekatan relatif bagi julat komponen produk dan bahan yang digunakan.
• Aplikasi teknik membina yang dianggap sudah dikuasai dalam pengeluaran.
• Menggunakan proses pembuatan yang paling cekap serta alat pembuatan standard.
• Gunakan gred bahan mampan.
• Gunakan gred bahan mampan.
• Pembangunan dan aplikasi seterusnya idea reka bentuk progresif yang membawa kepada peningkatan ketepatan bahan kerja dan penggunaan (paling terbaik) teknologi bebas sisa. Kita boleh bercakap tentang pengecilan sisa di sini.
• Menggunakan teknik lanjutan untuk menjadikan bahagian komponen lebih kuat.
• Menggunakan faktor keselamatan mekanikal berasaskan sains, serta kaedah standard untuk mengira dan menguji produk.
• Meningkatkan tahap ketersediaan, kesesuaian untuk pemeriksaan, kemudahan penyingkiran (jika perlu), pemasangan, kebolehtukaran dan kebolehulangan produk.
• Mengehadkan penggantian komponen produk akibat kerja pembaikan atau penyelenggaraan.
• Sekatan ke atas kelayakan pekerja yang melakukan pembaikan dan penyelenggaraan struktur.

Pada masa ini, penilaian sejauh mana teknologi sesuatu produk berdasarkan tiga jenis penunjuk. Mari kita pertimbangkan mereka dengan lebih terperinci. Pertama, ini adalah petunjuk asas kebolehkilangan. Nilai mereka semestinya dikawal oleh kertas arahan yang berkaitan untuk produk. Kedua, penunjuk produk yang direka. Ia dicapai dengan menguji reka bentuk, mekanisme atau produk untuk kebolehkilangan. Ketiga, penunjuk tahap kebolehkilangan produk, yang nilainya kini dikawal oleh kertas arahan berkaitan yang menentukan pengeluaran produk.

Perlu diingat bahawa jenis penilaian adalahini adalah faktor paling penting yang menerangkan metodologi untuk membandingkan pilihan produk dan pilihan munasabah bagi pilihan yang paling optimum antara banyak lagi yang serupa dengan pilihan yang dipilih.