Sains komoditi: kaedah matlamat dan objektif

2024 Pengarang: Howard Calhoun | [email protected]. Diubah suai terakhir: 2023-12-17 10:36

Memahami asas dagangan amat penting dalam pembentukan kecekapan profesional teras bukan sahaja untuk peniaga dan pakar, tetapi juga untuk pedagang dan pemasar. Orientasi dalam hal perancangan sumber komoditi, analisis aktiviti kewangan dan ekonomi, pengurusan pengeluaran untuk ahli teknologi, ahli ekonomi, akauntan dan pengurus tidak akan berlebihan. Pendek kata, kepada semua orang yang, mengikut sifat aktiviti mereka, dikaitkan dengan penyimpanan, penjualan, pengeluaran dan pengangkutan pelbagai barangan.

Konsep sains komoditi

Secara literal, sains komoditi boleh diterjemahkan sebagai "pengetahuan tentang produk." Jelas sekali, ia timbul pada masa yang sama dengan komoditi itu sendiri, dengan perkembangan jual beli. Bagaimana ilmu sains komoditi mula terbentuk dengan bermulanya perkembangan pengeluaran komoditi. Semua produk wujud untuk memenuhi keperluan peribadi dan sosial. Dan jika sebelum ini pembahagian ini adalah semula jadi dan tidak jelas, hari ini sempadan antara peribadi dan orang ramai menjadi kabur. Contohnya termasuk pesawat dan kapal layar.

Pada masa iniPada masa yang sama, perkhidmatan juga menjadi objek dagangan. Ia mempunyai penunjuk kualiti tertentu, yang ditetapkan oleh dokumen kawal selia, berguna, dan oleh itu, membenarkan penggunaan peralatan saintifik, teknologi dan kaedah sains komoditi.

Utiliti dan kos barangan

Semua produk direka bentuk untuk memenuhi keperluan orang ramai, yang bermakna mereka mesti mempunyai sekurang-kurangnya beberapa tahap utiliti. Teori ekonomi mentakrifkan utiliti sebagai kepuasan yang diterima pengguna daripada menggunakan produk. Pilihan produk pengguna adalah berdasarkan utiliti. Pada masa yang sama, utiliti bukan sahaja manfaat daripada penggunaan produk tertentu. Dari sudut pandangan sains, ia menerangkan pengagihan kewangan pengguna, menukar produk buruh tertentu menjadi komoditi dengan nilai guna.

Walau bagaimanapun, komoditi boleh diwakili sebagai satu kesatuan nilai guna dengan nilai pertukaran, yang mencirikannya dari segi perkadaran pertukaran. Nilai komoditi tertentu juga ditentukan oleh buruh yang dibelanjakan untuk pengeluarannya. Nilai penggunaan boleh disifatkan sebagai penilaian tentang kemahuan sesuatu produk, sebagai faedah maksimum yang dibawa olehnya kepada pengguna. Perlu diingat bahawa manfaat ini boleh menjadi ketara dan tidak ketara.

Kegunaan sesuatu produk boleh menjadi potensi dan nyata. Dalam kes pertama, kepelbagaian barang yang mungkin ditunjukkan, dan dalam kes kedua, kepelbagaian permintaan. Terdapat nilai kegunaan sosial yang wujud dalam barangan yang dicipta untuk ahli masyarakat. Walau bagaimanapun, penggunaan sosial menunjukkan dirinya dalam bentuk peribadi atau keluarga,kerana setiap ahli masyarakat membeli produk ini atau itu untuk dirinya atau keluarganya.

Kitaran hayat produk

Mengikut piawaian ISO, kitaran mana-mana produk dikurangkan kepada 11 peringkat:

1. Pemasaran.
2. Reka bentuk dan pembangunan produk.
3. Bekalan bahan dan teknikal.
4. Penyediaan proses pengeluaran.
5. Pengeluaran.
6. Pemeriksaan dan ujian.
7. Pembungkusan dan penyimpanan.
8. Pelaksanaan.
9. Operasi.
10. Perkhidmatan.
11. Pelupusan.

Apabila mereka bentuk, sifat utama produk ditetapkan. Walau bagaimanapun, untuk projek itu berjaya diterjemahkan ke dalam produk, adalah perlu untuk menjalankan penyelidikan pemasaran. Dan walaupun peniaga tidak terlibat secara langsung dalam pembangunan projek, dia mempunyai kuasa untuk mempengaruhi kualiti melalui pengiraan awal nilai penggunaan dan pensijilan barangan. Produk perkilangan sudah mempunyai sifat sebenar, dan sains komoditi berminat dengan potensi kecacatannya dan cara untuk menghapuskannya. Pembungkusan direka untuk mengekalkan semua kualiti barangan pada peringkat penyimpanan, pengangkutan dan penjualan barangan dan merupakan subjek pengetahuan pedagang. Memandangkan semasa operasi mana-mana produk membangunkan sumbernya, sains komoditi diminta untuk memberi cadangan tentang penggunaan optimumnya. Mana-mana produk yang telah menyelesaikan kitarannya tertakluk kepada kitar semula, dan menjadi tanggungjawab penjual untuk mengetahui cara pemprosesan sisa akhir hayat.

Perdagangan umum dan istimewa

Di tengah-tengah sains komodititerdapat dua bahagian: umum dan khusus. Yang pertama membincangkan persoalan umum tentang teori pengetahuan dan pembentukan nilai guna mana-mana barangan. Bahagian kedua termasuk bahagian berasingan yang sepadan dengan klasifikasi barangan yang diterima umum, yang seterusnya mengkaji secara terperinci isu-isu umum berhubung dengan kelas produk atau kumpulan produk. Ini adalah, sebagai contoh, pembentukan dan pemeliharaan kualiti, kaedah untuk menilai barangan, mengkaji pelbagai.

Soalan sains komoditi umum:

• kategori dagangan;
• klasifikasi saintifik bagi barangan dan tatanama hartanah pengguna;
• keperluan untuk barangan dan kualitinya;
• daya saing barangan;
• simpanan barangan dan perkembangan tarikh luputnya;
• kemerosotan fizikal dan moral;
• pembentukan pelbagai;
• pengenalan dan pengenalan barangan tiruan;
• pengesahan kepatuhan dan pemeriksaan barang.

Apakah cabaran yang dihadapi oleh perniagaan hari ini?

Tugas utama sains komoditi dalam ekonomi pasaran moden ialah:

• Kajian dan pembangunan corak yang mendasari pembentukan nilai guna.
• Penyelidikan untuk menambah baik prinsip klasifikasi semua jenis barangan, serta pengekodannya.
• Pembangunan lanjut prinsip pengurusan rangkaian produk.
• Memperbaiki keperluan untuk kualiti barangan dan produk dalam dokumen kawal selia.
• Isu keselamatan produk, pembangunan peraturan teknikal, kebangsaanstandard, dsb.
• Mempelajari keadaan operasi yang paling sesuai untuk barangan.
• Pembentukan sistem untuk menyelenggara produk selepas jualannya.
• Mod storan dan ciri pengangkutan barangan, serta kesannya terhadap hartanah pengguna.
• Memperbaiki sistem peperiksaan.
• Meramalkan produk baharu.
• Perlindungan pengguna.
• Pemodenan sistem latihan untuk pakar.

Kaedah sains komoditi

Di bawah kaedah yang digunakan dalam merchandising, fahami teknik dan kaedah yang sesuai untuk menyelesaikan masalah dagangan. Mereka dibahagikan kepada dua kumpulan besar - umum dan khusus. Kaedah am mencerminkan pendekatan yang diterima umum untuk pembangunan isu hartanah pengguna, kos dan kualiti barangan dan perkhidmatan, dan juga merupakan asas penyelidikan komoditi asas. Kaedah am sains komoditi pula dibahagikan kepada positivis, dialektik, struktur dan sintetik.

Di bawah kaedah sintetik fahami penggunaan kaedah sains dan disiplin lain untuk menangani isu sains komoditi. Ini memungkinkan untuk mengatasi pendekatan berat sebelah sedia ada, tetapi pada masa yang sama merupakan sumber risiko kehilangan integriti mereka.

Kaedah positivis

Dikaitkan dengan falsafah positivisme, yang mengiktiraf sains empirikal konkrit sebagai sumber utama ilmu. Ciri-cirinya ialah:

• Fenomenalisme.
• Pengesahan.
• Pragmatisme.

Logik formalkaedah sejagat. Ciri yang paling banyak:

• instrumentalisme, atau transformasi konsep saintifik kepada alat analisis;
• operasionalisme, yang boleh dinyatakan dalam perihalan operasi yang dilakukan dengan konsep saintifik tertentu;
• penjelasan, atau perihalan fenomena melalui model matematik rasmi;
• analisis situasi atau kajian kes.

Kaedah dalam perdagangan ini mempunyai pengedaran yang paling luas. Ia digunakan untuk kawalan kualiti, pemodelan matematik, kajian kes, dsb.

Kaedah berstruktur

Di barisan hadapan kaedah ini ialah pengenalpastian struktur (struktur dalaman) sistem dan hubungan unsur-unsurnya antara satu sama lain. Ciri-cirinya ialah:

• fokus pada susunan elemen;
• struktur sistem adalah lebih penting daripada kandungan elemennya;
• objektiviti sesuatu fenomena boleh nyata hanya apabila ia dimasukkan dalam struktur;
• "bahagian bawah sistem" tidak dipertimbangkan.

Pendekatan strukturalisme menggunakan sepenuhnya logik dan pemodelan matematik. Dalam sains komoditi, ia menunjukkan dirinya, sebagai contoh, dalam pengelasan dan pengelompokan barang; dalam pembahagian penunjuk kualiti mereka. Jadi, sebagai contoh, sains komoditi produk makanan membahagikan produk makanan kepada kumpulan runcit dan gastronomi. Kelemahan utama kaedah strukturalis ialah bahaya skema dan detasmen daripada fenomena sebenar, yangtidak selalu sesuai dengan model teori.

Kaedah dialektik

Dalam pengertian umum, dialektik berminat dengan undang-undang umum perkembangan alam, masyarakat dan keanehan pemikiran. Ia memberi tumpuan kepada proses pembangunan. Kaedah istimewa beliau ialah:

• Penaikan daripada abstrak kepada konkrit, yang boleh dilihat sebagai satu cara untuk mensistematisasi dan menghasilkan semula keseluruhan.
• Kesatuan logik dan sejarah, yang menunjukkan logik dalam proses sejarah sebenar pembangunan.
• Pendekatan sistematik yang mendedahkan kepelbagaian hubungan dan menyatukannya.

Semua prinsip ini dilaksanakan dalam pelbagai teknologi sains komoditi. Contohnya, apabila membangunkan produk baharu, secara keseluruhannya, perhubungan jurutera dan ahli ekonomi, artis dan ahli teknologi adalah perlu, membawa sumbangan individu mereka kepada tujuan bersama.

Kaedah khusus

Mereka memahami alatan dan teknik khusus yang membolehkan anda meneroka aspek tertentu sains komoditi. Mereka ialah:

• analisis dan sintesis, yang ditunjukkan dalam pembahagian produk kepada sifat penciriannya, dan gabungan seterusnya sifat pengguna ke dalam kualiti tertentu;
• induksi dan potongan sebagai kawalan kualiti kelompok rawak pada satu sampel;
• abstraksi, andaian, generalisasi dan seumpamanya.

Klasifikasi produk makanan

Bahagian terpenting dalam meniaga produk makananadalah pengelasan, atau pengedaran mereka kepada kumpulan mengikut ciri ciri. Tanda-tanda sedemikian mungkin asal atau komposisi kimia produk, tahap dan kualiti pemprosesan bahan mentah, tujuannya dan tanda-tanda lain. Klasifikasi perdagangan membezakan kumpulan berikut: wain dan vodka, kuih-muih, teh, air, kopi, tenusu, buah-buahan dan sayur-sayuran, ikan, daging, jus, tembakau, produk roti.

Selain itu, perdagangan makanan menyerlahkan barangan runcit dan gastronomi. Kumpulan pertama termasuk bijirin, tepung, pasta, teh, rempah ratus, minyak sayuran dan produk lain, dan kumpulan kedua termasuk gastronomi daging dan ikan, mentega, keju, makanan dalam tin, dsb.

Pengurusan pelbagai

Prinsip utama pengurusan rangkaian produk ialah:

1. Keserasian. Pelbagai jenis harus sesuai dengan arah aktiviti dan pembangunan organisasi.
2. Fokus pelanggan. Untuk produk yang dijual, ia mesti memenuhi keperluan pembeli.
3. Pembangunan. Rangkaian produk bukan sahaja harus berubah untuk memenuhi keperluan baharu pembeli, tetapi harus menjangkanya.
4. Profesionalisme. Pelbagai ini harus diuruskan oleh seseorang yang mengetahui asas sains komoditi produk makanan (atau bidang perdagangan lain), mempunyai kemahiran untuk menerapkannya dalam amalan dan mempunyai pemikiran analitikal.
5. Kecekapan. Matlamat utama pengurusan pelbagai adalah untuk meningkatkan keuntungan syarikat.

Di bawah strategi pelbagai difahamiproses pembentukan dengan pembangunan pelbagai jenis barangan, yang dibina dengan mengambil kira prospek aktiviti organisasi untuk meningkatkan pendapatan. Strategi adalah menyerang dan bertahan.

Jenis strategi pelbagai

Strategi menyerang	Strategi pertahanan
Kedudukan pelbagai baharu dalam banyak kumpulan produk (inilah yang dipanggil serangan berskala besar). Menambahkan produk yang khusus kepada rangkaian pesaing. Sedikit perubahan pelbagai yang bertujuan untuk meningkatkan kesetiaan pelanggan. Melaraskan matriks pelbagai apabila pesaing mengubahnya.	Berorientasikan kepada keperluan pelanggan sasaran. Menjejaki perubahan dalam keperluan dan pelarasan pelbagai yang tepat pada masanya.

Peraturan untuk pembentukan pelbagai

Organisasi perdagangan di perusahaan tertentu adalah mustahil tanpa peraturan berikut untuk pembentukan pelbagai kedai dan pembangunannya:

• ia mesti memenuhi keperluan pembeli sasaran dan tidak penting;
• pelbagai hendaklah memenuhi bukan sahaja keperluan asas, tetapi juga keperluan yang berkaitan;
• harga harus dibentuk bukan sahaja memfokuskan kepada kuasa beli, tetapi juga untuk memastikan keuntungan kedai.

Pelbagai yang berkesan adalah kunci kepada pembangunan aktif perusahaan perdagangan dan kesetiaan pengguna.

Pembentukan kumpulan komoditi

Kategori produk difahamkan sebagai sekumpulan barangan yang dianggap oleh pembeli sebagai boleh ditukar ganti. Nama kategori produk tertentu harus mencerminkan julatnya dan boleh difahami oleh pembeli. Contohnya termasuk kumpulan produk berikut: produk berkelah, produk bayi, dsb.

Langkah penting dalam pembentukan kumpulan produk ialah penyusunan pelbagai matriks:

• pelbagai, mencerminkan senarai barang;
• lakonan, menerangkan peranan semua produk dalam kategori ini;
• harga, mewakili senarai barangan dengan harganya;
• korelasi, mengandungi maklumat tentang hubungan jualan pelbagai barangan (membolehkan anda menentukan kebolehtukaran);
• ringkasan, termasuk penunjuk utama untuk kategori produk tertentu.

Jenis organisasi perdagangan

Adalah mungkin untuk mengklasifikasikan perusahaan perdagangan mengikut pelbagai kriteria. Walau bagaimanapun, kedudukan mereka mengikut jenis perdagangan runcit adalah yang paling diminati. Konsep ini termasuk klasifikasi perusahaan perdagangan mengikut ruang runcit dan bentuk perkhidmatan pelanggan.

Jenis kedai runcit yang paling biasa ialah "Kedai Jabatan", "Produk", "Fabrik" dan lain-lain. Perdagangan runcit juga dijalankan melalui astaka, mesin layan diri dan khemah.